Πέμπτη 17 Δεκεμβρίου 2015

12.21




Σ'ένα κουτάκι βάζω μια μασέλα παραπεταμένη, λέξεις που μάζεψα από λεξικά, τόνους και άνω τελείες από νοητικά πληκτρολόγια, την πρώτη του Σεπτέμβρη κι ένα κύμα που σκάει μια δροσερή αυγουστονύχτα, τους βολβούς των ματιών της, ένα δάκρυ του από κείνα που παραλίγο να δω, το καλοκαίρι του 2012, τα λίγα εναπομείναντα νησιά στο Αιγαίο και τις εκατοντάδες ανεξερεύνητες ζούγκλες της Ευρώπης, τα βιβλία που δεν είναι τσέπης, μια σημαία απ' τον εμφύλιο του 1936.
Το κουτάκι κλείνει, κι εγώ το βάζω στο πιο ψηλό σημείο του δωματίου, ανάβω ένα τσιγάρο, πετάω τον αναμμένο ζίπο στο χαλί, το μέρος σιγά σιγά λαμπαδιάζει, τα καλάμια μου αρπάζουν, το νυχτικό μου αρπάζει, και τώρα σας γράφω απ' την κόλαση.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου